Σύμφωνα με έρευνα τα κίνητρα και οι συνθήκες που τις ωθούν σε επιθέσεις αυτοκτονίας είναι τα ίδια με αυτά των ανδρών
Copyright: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_4062_10/08/2008_280582
Σημείωση: Δημοσιεύθηκε και μεταφράστηκε από The International Herald Tribune Newspaper
Προσφάτως, τέσσερις γυναίκες πραγματοποίησαν επιθέσεις αυτοκτονίας στο Ιράκ, ανεβάζοντας σε 27 τον αριθμό των επιθέσεων από γυναίκες τρομοκράτες στη χώρα, εντός του 2008. Οσοι διαβάζετε εφημερίδες ή βλέπετε τηλεόραση θα έχετε ενημερωθεί για τις εκτιμήσεις σχετικά με το τι ωθεί τις γυναίκες στην τρομοκρατία και μάλιστα στο να γίνουν βομβιστές αυτοκτονίας. Οι γυναίκες, μάς λένε, λαμβάνουν τη συγκεκριμένη απόφαση από απόγνωση, επειδή έχουν ψυχολογικά προβλήματα, επειδή η θρησκεία τους τούς επιβάλει να είναι υποδεέστερες των ανδρών, επειδή αγανακτούν με την ανισότητα των δύο φύλων. Στην πραγματικότητα, το μόνο πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι τα κίνητρα των γυναικών τρομοκρατών είναι αποκλειστικώς... γυναικεία.
Τα τελευταία χρόνια, ερεύνησα τα στοιχεία που αφορούν τις επιθέσεις γυναικών βομβιστών αυτοκτονίας στον κόσμο, από το 1981, σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Ισραήλ, το Ιράκ, η Ινδία, ο Λίβανος, το Πακιστάν, η Ρωσία, η Σομαλία, η Σρι Λάνκα η Τουρκία και το Ουζμπεκιστάν. Μετά την έρευνά μου κατέληξα σε ένα σαφές συμπέρασμα: τα βασικά κίνητρα και οι συνθήκες που ωθούν τις γυναίκες να γίνουν καμικάζι αυτοκτονίας είναι συνήθως τα ίδια με αυτά των ανδρών.
Καταρχήν, δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο προφίλ με δημογραφικούς όρους, της γυναίκας τρομοκράτη. Από τις ανύπαντρες κομμουνίστριες που έγιναν τρομοκράτες για να διώξουν τους Ισραηλινούς στρατιώτες από το Λίβανο στη δεκαετία του 1980, μέχρι τις αποκαλούμενες Μαύρες Χήρες της Τσετσενίας, που εκδικούνται τους θανάτους των συζύγων τους και τις γυναίκες-μέλη των Τίγρεων Ταμίλ της Σρι Λάνκα, τα βιογραφικά των γυναικών τρομοκρατών αποκαλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ιδεολογιών και προσωπικών εμπειριών. Οι περιπτώσεις των νέων γυναικών που έχουν ψυχολογικά προβλήματα και που αναγκάζονται να γίνουν τρομοκράτες, μπορεί να αποτελούν εντυπωσιακή είδηση, είναι όμως λίγες ενώ συχνά οι ισχυρισμοί αναφορικά με γυναίκες που εξωθούνται στην τρομοκρατία, είναι υπερβολικοί.
Μύθος ο φονταμενταλισμός
Για παράδειγμα, οι αναφορές ότι οι δύο γυναίκες βομβιστές αυτοκτονίας, που ανατινάχτηκαν στην αγορά της Βαγδάτης, σκοτώνοντας δεκάδες, είχαν νοητική υστέρηση, αποδείχθηκε ότι ήταν αβάσιμες. Το να επιρρίψουμε ευθύνες στον ισλαμικό φονταμενταλισμό για τη δημιουργία των γυναικών τρομοκρατών, είναι επίσης λάθος. Πάνω από το 85% των γυναικών τρομοκρατών από το 1981, πραγματοποίησαν τις επιθέσεις τους στο όνομα λαϊκών, μη θρησκευτικών οργανώσεων. Πολλές εξ αυτών, είχαν μεγαλώσει σε χριστιανικές ή ινδουιστικές οικογένειες. Επιπλέον οι ισλαμικές οργανώσεις, συνήθως αποθαρρύνουν τις γυναίκες από το να γίνουν τρομοκράτες. Στην αρχή της δεύτερης Ιντιφάντα, το 2000, ο σεΐχης Αχμέντ Γιασίν, ο ιδρυτής της Χαμάς έλεγε ότι «μια γυναίκα μάρτυρας είναι προβληματική για τη μουσουλμανική κοινωνία. Ενας άνδρας που στρατολογεί γυναίκες παραβιάζει τον ισλαμικό νόμο».
Η Χαμάς αποκήρυξε την Νταρίν Αμπού Εϊσέχ, την Παλαιστίνια βομβιστή αυτοκτονίας, που πραγματοποίησε την επίθεσή της στο όνομα της μη θρησκευτικής οργάνωσης Μάρτυρες του Αλ Ακσά.
Ποια είναι συνεπώς, τα κίνητρα των γυναικών καμικάζι; Παρόμοια με αυτά των ανδρών τρομοκρατών. Για παράδειγμα το 95% των επιθέσεων που πραγματοποίησαν γυναίκες, έγιναν στο πλαίσιο στρατιωτικών εκστρατειών κατά δυνάμεων κατοχής. Αντιστοίχως, το βασικό προσωπικό κίνητρο τόσο για του άνδρες όσο και για τις γυναίκες βομβιστές αυτοκτονίας, είναι η αφοσίωση στην κοινότητά τους σε συνδυασμό με προσωπικούς λόγους κατά των δυνάμεων κατοχής.
Τακτικές στρατολόγησης
Οι τρομοκρατικές οργανώσεις γνωρίζουν ότι οι λόγοι για τους άνδρες και τις γυναίκες για να προσχωρήσουν στην τρομοκρατία, μπορεί να είναι πολλοί και διαφορετικοί. Κατά συνέπεια, στις τακτικές στρατολόγησης που εφαρμόζουν με στόχο να προσεγγίσουν τις γυναίκες, αναπτύσσουν συχνά και αντιφατικά επιχειρήματα: ισότητα των φύλων, ευκαιρία των γυναικών να σώσουν την τιμή τους, ευκαιρία για εκδίκηση, καθώς και άλλα εθνικιστικά και θρησκευτικά επιχειρήματα. Ολες οι λαϊκές, μη θρησκευτικές οργανώσεις χρησιμοποίησαν γυναίκες καμικάζι συχνά και από την αρχή της δράσης τους. Το 76% των βομβιστών του ΡΚΚ στην Τουρκία ήταν γυναίκες όπως και το 66% των αυτονομιστικών οργανώσεων της Τσετσενίας. Οι θρησκευτικές οργανώσεις συνειδητοποίησαν την αξία των γυναικών τρομοκρατών μόνον μετά την επιτυχία που είχαν οι επιθέσεις γυναικών...
Γιατί λοιπόν όλες αυτές οι οργανώσεις χρησιμοποιούν γυναίκες τρομοκράτες; Δεδομένης της κατάστασής τους ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, σε πολλές από αυτές τις χώρες, οι γυναίκες κινούν λιγότερες υποψίες και μπορούν να κρύψουν ευκολότερα τα εκρηκτικά.
Το πρόγραμμα των ΗΠΑ και οι «Κόρες του Ιράκ»
Το κίνητρο πολλών γυναικών τρομοκρατών είναι να εκδικηθούν το θάνατο μελών της οικογένειάς τους και φίλων τους. Το ίδιο όμως ισχύει και για τους άνδρες. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν τόσο πολλές γνωστές περιπτώσεις όπου οι τρομοκρατικές επιθέσεις από άνδρες και από γυναίκες, έγιναν για λόγους προσωπικής εκδίκησης, και τόσα λίγα διαθέσιμα στοιχεία για τις φιλικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη οικογενειών των καμικάζι, ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να αποφανθεί κανείς αν οι άνδρες ή οι γυναίκες ενδιαφέρονται περισσότερο να εκδικηθούν το θάνατο των αγαπημένων τους.
Πώς τώρα μπορούμε,να προστατευτούμε από τις επιθέσεις των γυναικών καμικάζι στο Ιράκ; Το πρώτο βήμα είναι να ελέγχουμε καλύτερα τις γυναίκες στα σημεία ελέγχου. Αμερικανοί αξιωματούχοι εγκαινίασαν πρόσφατα ένα πρόγραμμα με τίτλο «Κόρες του Ιράκ», για να εκπαιδεύσουν Ιρακινές να εντοπίζουν επίδοξες γυναίκες καμικάζι. Ωστόσο, το πρόγραμμα αυτό δεν αναμένεται να έχει σπουδαία αποτελέσματα. Πρώτον γιατί απευθύνεται σε λίγες γυναίκες. Δεύτερον, δεδομένου ότι η κύρια αιτία των βομβιστών αυτοκτονίας φαίνεται να είναι η οργή κατά των δυνάμεων κατοχής, οι Αμερικανοί κινδυνεύουμε να στραφεί το πρόγραμμα εναντίον μας, αν θεωρηθεί ότι επιχειρούμε να προσεταιριστούμε τις Ιρακινές. Μακροπρόθεσμα, το να περιορίσουμε τις επιθέσεις των γυναικών καμικάζι εξαρτάται από μια στρατηγική, η οποία θα περιορίζει την παρουσία Αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ, και παράλληλα από τη δυνατότητά μας να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής όλων των Ιρακινών.