Δημήτρης Τσίτος
(Συγγραφέας –Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)
Copyright: www.rieas.gr
Τα κατ εξακολούθηση λάθη, ολιγωρίες, δόλιες μεθοδεύσεις, διελκυστίνδες, σκοπιμότητες και πρωτοφανής ανικανότητα χειρισμού καταστάσεων του συστήματος διοίκησης –επί σειρά ετών και απ’ όλες τις κυβερνήσεις- με … «σάλτσα» τη διαφθορά και τη συνδιαλλαγή, έφεραν τη χώρα στην πλήρη κατάρρευση.
Η κατάρρευση αυτή είναι μερικώς μόνο ορατή και όχι απολύτως αισθητή, σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας, επειδή υπάρχει ΑΚΟΜΗ λίπος στους Έλληνες. Αυτό είναι γνωστό και αποδεικνύεται εύκολα. Και φυσικά είναι γνωστό και στο «σύστημα» το οποίο ανάλογα ενεργεί.
Η πλήρης και απόλυτη κατάρρευση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη λόγω του ότι συμφέρει στους παράγοντες και δυνάμεις εκτός Ελλάδος να μην γίνει, ακόμη.
Με γεγονότα κοσμογονικά που εξελίσσονται σε γειτονικές περιοχές η κατάσταση αποκτά μια περίεργη δυναμική το αποτέλεσμα της οποίας είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί.
Ποιος θα πίστευε την κατάσταση που διαμορφώθηκε, σχετικά πρόσφατα, στη Λιβύη; Και βέβαια, επακολούθησαν, τα επεισόδια στη Συρία (εμφύλιος εκεί!), την Τουρκία, την Βουλγαρία και πολύ πρόσφατα –εκ νέου- στην Αίγυπτο.
Τα όρια ανοχών και αντοχών – ή έστω και αποβλάκωσης – ενός λαού σχετίζονται με πολυδιάστατα χαρακτηριστικά και ιδιότητες. Κάποιο λαοί δίνουν εξαιρετικά μεγάλη σημασία σε θρησκείες και εν ονόματί τους διαπράττουν φρικαλέα εγκλήματα. Κάποιοι άλλοι λαοί δίνουν σημασία σε πολιτικά συστήματα – θεωρίες που είτε λειτουργούν αυτόνομα είτε αποκτούν εντέχνως μορφή θρησκείας. Κάποιοι άλλοι λαοί επιθυμούν να επικρατήσουν ως επικυρίαρχοι άλλων λαών είτε με οικονομική υποδούλωση είτε με άλλους αμέσους η εμμέσους τρόπους. Παραδείγματα στην ιστορία πάμπολλα.
Αν λοιπόν θιγούν με έντονο τρόπο τα «πιστεύω» τους, τότε εξεγείρονται με βίαιο τρόπο και απρόβλεπτες συνέπειες.
Στην Ελλάδα, τη χώρα της πλήρους διαφθοράς –με την ανοχή του συστήματος, για να βολεύονται όλοι, και της τεχνητής –μέχρι πριν λίγα χρόνια ευδαιμονίας, εξαιτίας δανεικών χρημάτων (που ο λαός θεωρεί «αγύριστα», για το οποίο δεν συμφωνούν φυσικά οι δανειστές), η κατάσταση επιτρέπει ακόμη κάποια περιθώρια χειρισμών από το σύστημα για την επιβίωσή του (του συστήματος).
Υπάρχει λοιπόν ανάγκη για την επιλογή του τρόπου και των μεθόδων επιβίωσης των διαφόρων σχημάτων διακυβέρνησης.
Ο τρόπος και η μέθοδος βρέθηκε, και δεν είναι τίποτε άλλο από το placebo και το nocebo που χρησιμοποιούν στην ιατρική επιστήμη.
Το placebo και το nocebo δεν είναι τίποτε άλλο από χάπια ή ενέσιμο υγρό με διάφορα χρώματα: κίτρινο, πράσινο, κόκκινο, μπλε, πορτοκαλί, ή και δίχρωμα, τρίχρωμα και άλλους συνδυασμούς
Το placebo χρησιμοποιείται για να καταστείλει ανεπιθύμητα συμπτώματα, δημιουργώντας ψευδαίσθηση ίασης, οπότε έχει θετικό αποτέλεσμα. Το nocebo χρησιμοποιείται για να προκαλέσει ανεπιθύμητα συμπτώματα, δημιουργώντας ψευδαίσθηση ασθένειας, οπότε έχει πάλι θετικά αποτελέσματα για αυτό που το επιβάλλει.
Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και εφαρμόζεται αποτελεσματικά χρησιμοποιώντας –το σύστημα όλων των κομμάτων και όλων των πολιτικών- διπλωματικούς και αμφίσημους όρους -επιτυχώς ή ανεπιτυχώς-, με ρητορική επάρκεια και χαλκευμένα υποστηρικτικά στοιχεία, μεγαλοποιώντας κινδύνους ώστε οι αποδέκτες των μηνυμάτων (πολίτες με νοητική επάρκεια ή ανεπάρκεια) να σκεφθούν το χειρότερο, καλλιεργώντας μίσος για να μη μπορούν (οι ψηφοφόροι) να δουν το συμφέρον τους, χρησιμοποιώντας σχήματα αποσιώπησης – παραπλάνησης –αποπλάνησης, θυσιάζοντας αδυνάτους προς όφελος ισχυρών, προφασιζόμενοι –δήθεν- την προστασία της πατρίδας από καιροσκόπους της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης.
Φυσικά, όλα αυτά γίνονται με εξαιρετικά έντεχνο τρόπο και την πρόθυμη συνοδοιπορία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, για τους γνωστούς λόγους, τα οποία ως φαύλα έχουν τεθεί στην υπηρεσία των φαύλων.
Η αλήθεια, όμως, δεν ειπώθηκε ποτέ στους Έλληνες.
Αν λέγονταν, ωμά και απερίφραστα θα μπορούσαν να αντέξουν πολλά και δύσκολα. Αντί να είναι ένας λαός με γκρινιάρηδες και διεφθαρμένους, διαθέσιμους, πολίτες θα είχαν γίνει έντιμοι αγωνιστές για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους.
Τώρα, οι Έλληνες, είναι πλέον μειράκια που προσπαθούν να βολευτούν με κάθε εύκολο τρόπο. Ραγιάδες ήμασταν και ραγιάδες ξαναγίναμε – αυτή τη φορά όμως η κατάσταση είναι χειρότερη. Ο Σουλτάνος ήταν περισσότερο φιλάνθρωπος.
Κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής,-της ΕΡΕ και της ΝΔ- κάνοντας απολογισμό του έργου του, είχε πει με πικρία: «έκανα πολλά για τον τόπο, δρόμους, ανοικοδόμηση, τους έβαλα στην ΕΟΚ… δεν κατάφερα όμως να αναπτύξω τον Έλληνα ως συνειδητοποιημένο Πολίτη…».
Η κατάσταση, μέχρι που οι Έλληνες αποκτήσουν πολιτική και ηθική συνείδηση, θα παραμένει η ίδια. Εκτός κι αν το σύστημα παραβιάσει, λόγω βλακείας ή αστοχίας, κάτι που θεωρείται πολύ σπουδαίο από τις μάζες με την αγελαία νόηση. Τότε θα πρέπει να σκεφτούμε κατά πόσο αυτό που λέει ο λαός: «άμα το βλέπεις στη γειτονιά σου, περίμενέ το και στην πόρτα σου».