Δημήτρης Τσίτος
(Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)
Copyright: www.rieas.gr
«Οι εκλογές είναι μια στιγμή κατά την οποία τα υπεύθυνα κόμματα πρέπει να φανούν γενναία και να πουν την αλήθεια στον κόσμο.»
Κριστίν Λαγκάρντ, Επικεφαλής του ΔΝΤ.
Οι εκλογές της 6ης Μαίου 2012 θα αποτελέσουν ένα σημαντικό ορόσημο στην πορεία και την ιστορία της Ελλάδας.
Οι εκλογές γίνονται για την διευθέτηση εξαιρετικά σπουδαίων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα.
Το ερώτημα που προκύπτει με τρόπο δραματικό είναι το αποτέλεσμα των εκλογώνΘα αποτελέσει μία βιώσιμη λύση στα εξόχως πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα;
Θα είναι μια τακτική για την εκτόνωση της συσσωρευόμενης δυσαρέσκειας, οργής, αηδίας των πολιτών (στα πρόθυρα της κοινωνικής έκρηξης);
Θα είναι μια «παράταση» στην κατά πρόσωπο αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης και με ραγδαίο ρυθμό χειροτέρευσης;
Θα αποτελέσει μια συνταγματική τακτοποίηση και νομιμοποίηση των όσων –καθώς λέγεται- ήδη έχουν συμφωνηθεί;
Η εξέταση των παραπάνω παραγόντων –έστω και με μη επιστημονικό τρόπο – δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για κατά πόσο η ψήφος των ελλήνων θα συμβάλλει στη λύση των προβλημάτων και κατά πόσο έχει ουσιαστική αξία και αποτέλεσμα.
Η διακυβέρνηση της χώρας, με τη μορφή μωσαϊκού πολιτικών κομμάτων – που κάποια απ αυτά αποτελούν «αναχώματα» για την αποφυγή διαρροής ψήφων σε διαμετρικά αντίθετες πολιτικές παρατάξεις - δεν προοιωνίζει μια πολιτική σταθερότητα. Έτσι το πλέον πιθανό είναι ότι προς το φθινόπωρο θα κληθεί εκ νέου ο ελληνικός λαός να κάνει νέες επιλογές.
Όμως ο οικονομικός Αρμαγεδδών είτε συμβεί τον Ιούνιο είτε τον Σεπτέμβριο – Οκτώβριο θα είναι ο τελικός όλεθρος με απρόβλεπτες συνέπειες όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες της νοτίου Ευρώπης.
Το φαινόμενο του «ντόμινο», όταν πέσει το πρώτο ντόμινο, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει την πτώση και των υπολοίπων, μέχρι και του τελευταίου. Η παγκόσμια ιστορία έχει να δείξει πολλές τέτοιες περιπτώσεις.
Η Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων μπορεί να μην αποτελεί μεγάλο πονοκέφαλο για αυτούς που επιβάλλουν δυσβάστακτους και ταπεινωτικούς όρους. Η Ισπανία όμως των 47 εκατομμυρίων – ως επόμενη περίπτωση κατάρρευσης - οπωσδήποτε είναι ένα σοβαρό απειλητικό πρόβλημα.
Προσφέρεται λοιπόν σήμερα, με τις εκλογές, μια υποτιθέμενη «ελπίδα» για ένα καλύτερο αύριο. Όμως, επίσημα χείλη – κρατικών λειτουργών – δηλώνουν ότι θα προσπαθήσουν να αποφύγουν τα χειρότερα σε βάρος του λαού. Άρα τα χειρότερα είναι εκεί: μετά τις εκλογές και μας περιμένουν.
Ειδικοί αναλυτές που γνωρίζουν καλά τα πράγματα, αλλά και τα επηρεάζουν πολλαπλώς, γράφουν και λένε ότι δεν υπάρχει σωτηρία με τη μορφή που τη θέλουμε εμείς και με όσα γίνονται από τους φίλους μας…
Η κατάσταση είναι εφιαλτική και δεν επιτρέπει καμιάς μορφής αισιοδοξία. Κάθε μορφής αισιοδοξία θα ήταν βλακεία.
Οι εκλογές, ως ύψιστη λειτουργία της δημοκρατίας, αυτή τη φορά φαίνεται να μην μπορούν να προσφέρουν λύση και απελευθέρωση από τα δεσμά της δυστυχίας που δεν την αντιμετωπίσαμε ακόμη στην ολότητά της.
Ο οικονομικός Αρμαγεδδών μας περιμένει και μας εγκαλεί τον Ιούνιο 2012 ή το φθινόπωρο. Οι πολιτικοί μας θα το διαπιστώσουν και ο λαός μας θα τον νιώσει μέχρι το μεδούλι του.
Με μεγάλη μελαγχολία και κατάθλιψη και πίκρα διαβάζουμε τους στίχους του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου:
τα πρόβατα απήργησαν,
ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής.