Του Δημήτρη Κ. Τσίτου
(Συγγραφέας –Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)
Copyright: www.rieas.gr
Η Ελλάδα, μέχρι στιγμής, αποδείχτηκε ένα εξαιρετικά αναξιόπιστο κράτος. Παρά το γεγονός ότι οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση προσπάθησαν με εύσχημο ή και με άμεσο –άκομψο- τρόπο να μας υποδείξουν ότι πρέπει να είμαστε συνεχώς συνεπείς και αξιόπιστοι δεν μπόρεσε να γίνει απολύτως τίποτε.
Οι στάσεις, οι διαθέσεις και οι συμπεριφορές των πολιτικών προσώπων που κυβερνούν τη χώρα κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στις προσδοκίες και τις επιταγές του διεθνούς πολιτικού γίγνεσθαι αλλά και των εσωτερικών προσδοκιών.
Από ότι είδαμε και μείναμε άφωνοι, ήταν συμπεριφορές τελείως απρόσμενες και παράλογες –από «λέω αλλά δεν υπογράφω για να μην δεσμευτώ» (συμπεριφορές από light τσαμπουκαλήδες, συμπεριφορές κουτσαβάκη, και γιαλανζτί νταηλίδηκες) , γραφικοί και υβριστικοί χαρακτηρισμοί από εξέχοντα πολιτικά πρόσωπα/λειτουργούς της παρούσας κυβέρνησης για τους διαμαρτυρόμενους και σε πλήρη ένδεια πολίτες, νόμους που ψηφίζονται αλλά δεν υπάρχει βούληση να εφαρμοστούν –ή γίνονται κινήσεις που δεν επιτρέπουν και εμποδίζουν την εφαρμογή τους, και πάει λέγοντας.
Και τίθεται το ερώτημα: «ποια ξένη Αρχή και Εξουσία πρόκειται να εμπιστευτεί ένα κράτος που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο;»
Οι «κουτόφραγκοι» κατάλαβαν πλέον τι εστί Ελληνικό Κράτος και Ελληνική πολιτεία. Δεν μας εμπιστεύονται με τίποτε. Και πάλι καλά που μας δίνουν τα ό,σα μας δίνουν. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν ακόμη, φιλέλληνες που προσπαθούν να κάνουν τους Έλληνες πολιτικούς να αγαπήσουν την πατρίδα τους και να την σώσουν.
Ποιος ξένος θα εμπιστευτεί την Ελλάδα να τηρήσει τα όσα ανέλαβε και δεσμεύτηκε να πραγματοποιήσει με τα όλα όσα γίνονται και αποτελούν μια κωμωδία, ή και τραγωδία για το λαό, του παραλόγου και του προσωπικού συμφέροντος.
Ποιος θα πραγματώσει τα «ψηφισθέντα»; Αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι που μπήκαν στην επιλεγόμενη «εφεδρεία»; Αυτοί που απέμειναν και από συμπαράσταση προς τους απεμπολημένους συναδέλφους τους δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε και «σήμερα εσύ, αύριο εγώ» απόγνωση απελπισία;
Γιατί πρέπει να γίνουν επενδύσεις από ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες- και να καλλιεργηθεί μια «διάθεση» για παραγωγή όταν τίποτε δεν είναι βέβαιο; Όταν νομοθετούν για να μπορούν να παρανομούν και να έρχονται, εθνική ντροπή, οι «ξένοι» να προστατεύσουν τα όσα δικαιούται ο δύστυχος ελληνικός λαός; Όταν η διάβρωση και η διαφθορά αποτελούν ολυμπιακό άθλημα;
Είναι διάχυτη στους ξένους η αντίληψη ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί και ότι αυτά που κάνουν είναι «στάχτη στα μάτια» αυτών που μας δίνουν «αίμα» για μπορέσουμε να κρατηθούμε στη ζωή. Απεναντίας φέρεται με κουτοπονηριά «καραγκιόζη» και έχει (οι πολιτικοί) σαν στόχο μόνο την επιβίωση του και τον πλουτισμό του. Είναι δε βέβαιοι, μέχρι στιγμής, ότι κανείς τους δεν πρόκειται να «πληρώσει», γεγονός που έχει αποδειχτεί μέχρι τώρα περίτρανα.
Η χώρα, το Ελληνικό κράτος, κατέχει εξέχουσα θέση στον κατάλογο διαφθοράς παγκόσμια. Ποιοι είναι η διεφθαρμένοι και ποιοι υποθάλπουν τη διαφθορά; Οι απλοί πολίτες; Οι συνταξιούχοι; Οι τίμιοι και γλισχρα αμειβόμενοι εργαζόμενοι ;
Η Ελληνική επανάσταση (1821) δεν έγινε, τόσο πολύ, για τους Οθωμανούς κατακτητές και κυριάρχους, έγινε για τους προεστούς και τους κοτζαμπάσηδες! Αυτοί ήταν που έκανα την αφαίμαξη στους ομοεθνείς τους!
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν απειλείται από τους ξένους, απειλείται από τους πολιτικούς της Ελλάδας! Αυτοί είναι που αποτελούν τον μεγάλο και διαχρονικό κίνδυνο.
Η μορφή της σύγχρονης Τυραννίας είναι το σημερινό πολιτικό σύστημα στη χώρα μας με σύγχρονη όμως μορφή.
Το ότι δεν υπάρχει αξιοπιστία στο εσωτερικό είναι γεγονός –ποιος εμπιστεύεται ποιόν;- Εκείνο όμως που είναι πλέον σημαντικό είναι το ότι δεν μας εμπιστεύονται οι «έξω»! Εδώ θα παιχτεί το παιγνίδι!
Οι Έλληνες πολιτικοί είναι ανίκανοι, βολεμένοι, εκτός πραγματικότητας, και –κυρίως-στον κόσμο τους! Μπορεί να πηγαίνουν με 8 έως10 σωματοφύλακες για να πιούν καφέ, αλλά ακόμη δεν συνειδητοποίησαν ότι αύριο μπορεί να τους λυντσάρουν Δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και πρέπει να σκεφτούν σοβαρά ότι κάποιες φορές η ευθύνη δεν είναι στον θύτη αλλά στο θύμα.
Ο φόβος για μια μορφή εξέγερσης –με άκρατη βία τύπου Ρομπέν των Δασών- είναι διάχυτος και παντού. Ας ελπίσουμε ότι δε πρόκειται να προκύψει. Αν όμως προκύψει ας στραφεί ενάντια στους πολιτικούς , και τους παρακοιμώμενους ώστε να αναδυθεί μια καινούργια κατάσταση περισσότερο δίκαιη και συνετή η οποία να διασφαλίζει την αξιοπιστία της χώρας προς τα έξω.
Είναι ανάγκη να πεισθούν οι «ἑξω» ότι ο Ελληνικός λαός δεν είναι σαν τους πολιτικούς Του, ασχέτως αν αυτούς εξέλεξε από ανωριμότητα και ασχετοσύνη.