Του Δημήτρη Κ. Τσίτου
(Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)
Copyright: www.rieas.gr
Εξ αρχής πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι στο άρθρο αυτό δεν πρόκειται να γίνει αξιολόγηση των στόχων ή των αποφάσεων που πήρε η κυβέρνηση –και για να είμαστε ακόμη περισσότερο δίκαιοι, ή θα έπαιρνε οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση.
Το θέμα μας –ερώτημα στην ουσία- είναι «μπορούν να υλοποιηθούν οι στόχοι που η κυβέρνηση αποδέχτηκε;»
Η απάντηση είναι εύκολη - είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ!
Όχι, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει τους στόχους που αποδέχτηκε και ανέλαβε να υλοποιήσει. Αυτό δεν οφείλεται στο ότι οι στόχοι είναι υπερβολικοί, παράλογοι, μη επιτεύξιμοι κλπ. Οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει –ουσία και τύποις- ο μηχανισμός/ το σύστημα που θα τους υλοποιήσει και θα κάνει την πολιτική βούληση πραγματικότητα.
Οι πολιτικοί –όποιο κι αν είναι, ικανοί ή ανίκανοι, έμπειροι ή άπειροι, ιδιοτελείς ή ανιδιοτελείς, ηθικοί ή ανήθικοι, υπεύθυνοι ή ανεύθυνοι, κλπ - παίρνουν κάποιες αποφάσεις προκειμένου να τις κάνουν πραγματικότητα. Ο κρατικός μηχανισμός καλείται να τις εφαρμόσει με το σωστό τρόπο στην κατάλληλη στιγμή και κάνοντας τις σωστές ενέργειες.
Εδώ λοιπόν βρίσκεται το πρόβλημα. Στην Ελλάδα ο κρατικός μηχανισμός –το σύστημα- δεν υλοποιεί, δεν λύνει προβλήματα –είναι βέβαιο όμως ότι δημιουργεί προβλήματα, ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν. Άρα, ασχέτως των αρχικών αποφάσεων/ εντολών/ επιταγών, δεν πρόκειται να υπάρξουν αποτελέσματα.
Ας δούμε όμως τους λόγους για τους οποίους ο κρατικός μηχανισμός δεν λειτουργεί –το ότι δεν λειτουργεί δεν είναι μια ουδέτερη κατάσταση, είναι εξόχως αρνητική και δυσμενής:
1. Οι κρατικοί λειτουργοί –δημόσιοι υπάλληλοι- κατά παράδοση, έχουν διορισθεί στο δημόσιο κυρίως εξαιτίας των πελατειακών σχέσεών τους –και διαφόρων μορφών εξαρτήσεων- με τους πολιτικούς. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι ανίκανοι και άσχετοι βρίσκονται σε σημαντικές θέσεις και ενώ δεν μπορούν να παράγουν έργο ταυτόχρονα εμποδίζουν, με την παρουσία τους, να παραχθεί έργο.
2. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν αξιολογηθεί ποτέ –στην κυριολεξία- και απολαμβάνουν εκπληκτικής ασυλίας ακόμη και για αξιόποινες πράξεις. Η πολιτική προστασία τους από τους εφελκόμενους το συμφέρον πολιτικούς είναι πρωτοφανής εξικνούμενη σε σκάνδαλα που δεν σκανδαλίζουν, όμως, τον Ελληνικό λαό!
3. Ο συνδικαλισμός στο χώρο του δημοσίου λειτουργεί σαν άσυλο των πάσης μορφής υπολειπομένων στην επίδοση και την απόδοσή τους στον εργασιακό χώρο και ταυτόχρονα σαν ένα πανίσχυρο εργαλείο εκβιασμού των εκλεγμένων πολιτικών.
4. Οι δημόσιοι λειτουργοί είναι ελλιπώς μορφωμένοι, επαγγελματικά ακατάρτιστοι, και με προσόντα που ανάγονται ως πλεονεκτήματα στην εποχή του 1950! Επιπλέον τους διακρίνει αδιαφορία, μεγίστης ολκής οκνηρία και ραστώνη, πλήρης αστοργία και κατανόηση για τον συνάνθρωπό τους και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα «αντίληψη» του χρόνου και του καθήκοντος.
5. Για το θέμα της διαφθοράς δεν πρόκειται να μιλήσουμε μιας και έχουν αναφερθεί πολιτικά πρόσωπα χαρακτηρίζοντάς το σαν καλπάζουσα και θριαμβεύουσα πραγματικότητα πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως επενεργούσα.
6. Η μέχρι σήμερα, ουσιαστικά τουλάχιστο, ατιμωρησία των επιτρεπομένων λειτουργών – οι πολιτικοί και οι παρακοιμώμενοι τους δεν πηγαίνουν στην φυλακή (για ότι κι αν κάνουν), τα όσα κάνουν οι πολιτικοί παραγράφονται, ενώ το σύστημα συντελεί στο να γίνουν τέτοιες κινήσεις-, καλλιεργεί ένα περιβάλλον «πρότυπο» που αποτελεί σχήμα μίμησης για τους υφισταμένους τους.
7. Και φυσικά πρέπει να μιλήσουμε και για την παντελή έλλειψη επιστασίας –ο προϊστάμενος είναι ένας από τους υφισταμένους του τόσο στην αντίληψη στο θέμα της ηγεσίας όσο και στην αντιμετώπιση των καταστάσεων.
8. Τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούνται στις διάφορες υπηρεσίες είτε είναι πανάρχαια, είτε δεν λειτουργούν, είτε σκοπίμως παθαίνουν βλάβες, είτε το προσωπικό δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένο να τα χρησιμοποιεί, είτε… είτε… είτε…
Και έτσι πορεύεται το πράγμα…
Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και γι αυτούς τους λόγους οι στόχοι δεν πρόκειται να υλοποιηθούν. Βέβαια η Ελλάδα θα πρέπει, λίαν συντόμως όπως φαίνεται, να απολογηθεί γιατί δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί και τότε –εδώ θα είμαστε και θυμηθείτε με- οι μεν πολιτικοί –αυτοί που στην κυριολεξία φταίνε για την απόδοση «χάλι το μαύρο» των κρατικών λειτουργών/ δημοσίων υπαλλήλων- θα επικαλεσθούν κάποια από τα παραπάνω για τους κρατικούς λειτουργούς, οι δε κρατικοί λειτουργοί θα αναφερθούν για μια φορά ακόμη –με τα «όργανά» τους- στην ανικανότητα των πολιτικών, η δε χώρα Ελλάς θα συνεχίσει να πορεύεται ταπεινωμένη και να την χαρακτηρίζουν οι διάφοροι επιτήδειοι – αυτούς που εμείς αποκαλούμε μισέλληνες - σαν “Mickey mouse country”
Υ.Γ. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις στα παραπάνω.