Η ανακοίνωση του καθ’ όλα εγκληματικού, αντικοινωνικού, βάναυσου, και ολοκληρωτικού «μεσοπρόθεσμου προγράμματος» επιβεβαιώνει την πρόθεση του καθεστώτος Παπανδρέου να προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου γενοκτονία του Ελληνικού λαού. Και πάλι το καθεστώς και οι άρρωστοι οικονομικοί του «εγκέφαλοι» αποδεικνύουν έμπρακτα την πλήρη αποκοπή τους από την πραγματικότητα και την αυτοκτονική τους εμμονή στην απόλυτη εξαγρίωση των πολιτών που ανάβει πια το φυτίλι της τεράστιας κοινωνικής έκρηξης η οποία τώρα μαθηματικά έρχεται.
Και πάλι ακατάσχετοι φόροι και ληστρικές «εισφορές αλληλεγγύης». Και πάλι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Και πάλι πλήρης άρνηση να πέσει ο πέλεκυς βαρύς στον δημόσιο τομέα της αφηνιασμένης σπατάλης, κακοδιαχείρισης, ανομίας, και σωρού ειδικών προνομίων εις βάρος όλης της κοινωνίας.
Η φιλοσοφία της γενοκτονίας, ορατή δια γυμνού οφθαλμού, που διαπερνά το κατάπτυστο αυτό δικτατορικό νομοθέτημα παραπέμπει απ’ευθείας στην
ομαδική, προγραμματισμένη και σύμφωνα με συγκεκριμένο σχέδιο μεθοδική εξόντωση της Ελλάδας.
Με το συνολικό χρέος -- εσωτερικό και εξωτερικό -- να προσεγγίζει πλέον το ένα τρις ευρω, και με τα χρεολύσια να υπόσχονται τον άμεσο στραγγαλισμό της ήδη εξουθενωμένης και παραπαίουσας προς τον θάνατο Ελληνικής οικονομίας, η ανελέητη επίθεση στα εναπομένοντα εισοδήματα, αλλά και η υπόσχεση πλήρους και άνευ όρων απώλειας ελέγχου του συνόλου του εθνικού πλούτου προς χάριν παροχής «εξασφαλίσεων» σε τοκογλύφους και ξένες κυβερνήσεις, συνολικώς αποτελούν εθνικό έγκλημα για το οποίο το καθεστώς Παπανδρέου πρέπει να λογοδοτήσει με καθαρά ποινικούς και τιμωριτικούς όρους.
Και ας μην ξεχνάμε: Δεν υπάρχει αυτή την στιγμή ούτε ένας πραγματικός και εχέφρων ειδικός σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο που να πιστεύει ότι η εξοντωτική λιτότητα μπορεί να έχει αποτελέσματα υπό τις σημερινές Ελληνικές συνθήκες τις πλήρους και αναπόδραστης χρεοκοπίας.
Το καθεστώς Παπανδρέου λοιπόν κινείται σε περιβάλλον θεωρητικής και πρακτικής ερήμου, χωρίς κανέναν υποστηρικτή πλην των τροϊκανών του αφεντικών και δεσμοφυλάκων και των εντοπίων φαντασιόπληκτων πεμπτοφαλαγγιτών τους, με στόχους οι οποίοι παραμένουν εκ πρώτης όψεως μυστήριοι, αλλά είναι πλέον προφανείς σε οποιονδήποτε διαθέτει κόκκο γνώσεως:
1) Είναι προφανές ότι ο Παπανδρέου προσωπικώς παραμένει δέσμιος ενδόμυχων του ιδεοληπτικών συνδρόμων που επιβάλουν την καταστροφή της «παλιάς» και «προβληματικής» Ελλάδας -- αυτής με πατριωτικές ρίζες, αίσθημα αυτοσυντήρησης, Ορθόδοξες Χριστιανικές καταβολές, και μαχητική διάθεση -- και την αντικατάσταση της με ευνουχισμένη «πολυπολιτισμική» κοινωνία-μπόγο συγκροτούμενη από καθημαγμένους είλωτες χωρίς καμιά απολύτως εθνική ταυτότητα, κοινωνική προστασία ή οποιαδήποτε άλλη μορφή άμυνας απέναντι σε «ορθολογικές» κοινωνικό-οικονομικές θεωρίες, που έχουν ήδη εξοκείλει μετά το κραχ του 2008 και την ουσιαστική πλήρη χρεοκοπία της «παγκοσμιοποίησης» των αεριτζίδικων κεφαλαίων και της κατασπάραξης των αδυνάτων.
2) Είναι προφανές ότι το «οικονομικό επιτελείο» του καθεστώτος, αρχής γενομένης από τον επικεφαλής του γνωστό για την «φήμη» του μεταξύ των γκαουλάϊτερ με τους οποίους συναγελάζεται, διακατέχεται από εγκληματική μονομανία, με σχεδόν ψυχωσικές παραλλαγές, ριζωμένη σε ερασιτεχνικές, τρομώδεις, και παράφρονες ψευτο-θεωρίες μειώσεως των ελλειμμάτων χωρίς την παραμικρή πρόνοια για τα εκατομμύρια των κατεστραμμένων νοικοκυριών που τυχαίνει να συγκροτούνται από ανθρώπους που πεινούν, διψούν, χρειάζεται να ντυθούν και να στείλουν παιδιά στο σχολείο. Η πλήρης, ολοκληρωτική διαγραφή των εκατομμυρίων αυτών με σταλινική ψυχραιμία Gulag από μια δράκα αυλοκολάκων των γκαουλάϊτερ, και η απόρριψη τους στον Καιάδα του «μεσοπρόθεσμου», αποτελεί κύριο τμήμα της κατεδάφισης της «παλιάς οπισθοδρομικής Ελλάδας» κατά τους ορισμούς του καθεστώτος και των δουλικών υπηρετών του μεταξύ των «ακαδημαϊκών» και των «διαμορφωτών γνώμης».
Τις μαύρες αυτές στιγμές για το Έθνος ανακύπτει τεράστια η προσωπική ευθύνη της ομάδας των 156 που με την ψήφο τους, σε περιβάλλον απονομιμοποίησης ενός καθεστώτος που απεργάζεται αποκλειστικά με αντισυνταγματικές, ολοκληρωτικές και παράνομες πρακτικές την πλήρη μας καταστροφή, υποστηρίζουν την προώθηση της γενοκτονίας, πιπιλώντας διαρκώς τα αχρεία «εκβιαστικά διλήμματα» της καθεστωτικής προπαγάνδας («ψήφος ή χρεοκοπία», «ψήφος ή άρνηση δανεισμού» κ.λπ.)
Η ομάδα αυτή ταχύτατα προσεγγίζει την κατ’ εξοχήν περίοπτη θέση στο πάνθεον των ολετήρων της Πατρίδας και ήδη διεκδικεί με απόλυτη προτεραιότητα την αιώνια περιφρόνηση και καταδίκη της για το έγκλημα εθνικής καθοσίωσης που συντελείται αυτή την στιγμή από τον πυρήνα του Παπανδρεϊκού καθεστώτος σε πλήρη διάσταση με την Ελληνική κοινωνία.
Δεν είναι απορίας άξιον το ό,τι η ομάδα των 156 συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται.
Δεκαετίες ολόκληρες εύφορης «δημοκρατίας» των κομματικών υπογείων, των κίβδηλων «χαρισματικών ηγετών», αλλά και της «διαπλοκής» με τους άθλιους «εθνικούς επιχειρηματίες» του κατ’ εξακολούθηση οργανωμένου εγκλήματος της «ανάπτυξης» σε περιβάλλον αποπνικτικής διαφθοράς και διασπάθισης του δημοσίου πλούτου, έχουν κάμψει και τα τελευταία τους δείγματα φιλότιμου και ανεξάρτητης γνώμης και σκέψης.
Οι 156 έχουν απολέσει την ικανότητα επιλογής θέσεων εκτός της κομματικής «λογικής» και της εθνικά και πατριωτικά επικίνδυνης, πολιτικά αγράμματης και ολοκληρωτικά περιχαρακωμένης «κοινοβουλευτικής πειθαρχίας».
Παρ’όλα αυτά, οι 156 έχουν την στιγμή αυτή μια μοναδική ευκαιρία αναβάπτισης και πολιτικής ανάστασης.
Η καταψήφιση του αμαρτωλού και καταστροφικού «μεσοπρόθεσμου» και η έστω και την τελευταία στιγμή όρθωση τείχους απέναντι στο καθεστώς της υποτέλειας και της εθνικής καταστροφής είναι οδοί ανοικτές για όσες και όσους εξακολουθούν να διατηρούν εθνική συνείδηση, και να αντιλαμβάνονται την πραγματική πρόθεση του καθεστώτος να μας αλυσοδέσει για πάντα στα Τάρταρα της φτώχειας, της απαξίας, της συρρίκνωσης και, τελικά, της υποδούλωσης της Πατρίδας σε μια νέα οθωμανοκρατία.
Το καθεστώς Παπανδρέου καταρρέει.
Περιχαρακωμένο, βαρύτατα ασθμαίνων, είναι ακόμα θανάσιμα ικανό να καταφέρνει συντριπτικά χτυπήματα, σαν μια Λερναία Ύδρα μέσα στον επιθανάτιο της ρόγχο.
Πρέπει να το σταματήσουμε.
Ο τεράστιος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε πια είναι η εξέγερση και η αιματοχυσία.
Ας το σκεφτούν αυτό τώρα οι 156, εγχώριοι και εισαγόμενοι.
Ας σκεφτούν πια είναι τα ιστορικά αποτελέσματα φαινομένων όπως η συλλογική απόγνωση και η ακατάσχετη οργή που διακατέχουν σήμερα την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Γιατί αύριο θα είναι αργά για το Έθνος -- αλλά πρώτα-πρώτα για όλες και όλους που σήμερα δίνουν αντιστήριγμα στο εξάμβλωμα αυτό το οποίο σιγά-σιγά αρχίζουν να απορρίπτουν και να εγκαταλείπουν ακόμα και οι γκαουλάϊτερ που το χάιδεψαν και το εξέθρεψαν για τους δικούς τους εξ ίσου εγκληματικούς λόγους.
Υστερόγραφο: Δεν μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η λυσσαλέα επίθεση των κατευθυνόμενων «σχολιαστών» εναντίον των Αγανακτισμένων. Ήταν αναμενόμενη, ιδιαιτέρως μάλιστα όταν διαπιστώθηκε ότι η αυθόρμητη αυτή κίνηση διατηρεί μια ογκούμενη δυναμική που συντηρείται ακριβώς από την οργή που τα ανδρείκελα του καθεστώτος φοβούνται όσο τίποτε άλλο.
Τα ειρωνικά σχόλια για την πνευματική καθυστέρηση της «μάζας», οι αναφορές στην «ελληνική καφρίλα», η εζάρτς απόγνωση και η διάρρηξη ενδυμάτων όλων αυτών των εν υπηρεσία λακέδων του καθεστώτος μπροστά στην δήθεν «προσβολή της δημοκρατίας», και η φτιασιδωμένη «αυθόρμητη» ανησυχία τους για το τι θα συμβεί αν επικρατήσει το «πεζοδρόμιο» (μόνιμος πονοκέφαλος της άσωτης και αδίστακτης ολιγαρχίας που εξουσιάζει την Ελλάδα) οριοθετούν μια ακόμη απεγνωσμένη προπαγανδιστική προσπάθεια να συγκρατηθούν τα ασυγκράτητα.
Οι «καταξιωμένοι σχολιαστές» των ακατάπαυστων «επιστημονικών συνεδρίων» της πλάκας, του καφέ με κουλουράκι, και της συμφοράς, της ανύπαρκτης παρουσίας στις έγκυρες διεθνείς επιστημονικές πηγές, και των στενών σχέσεων με τα κυκλώματα της πολιτικό-οικονομικής διαπλοκής, αλλά και οι νεότεροι την ηλικία «ειδικοί», που εξακολουθούν να στοιχηματίζουν στην επιβίωση του σημερινού άθλιου και διάτρητου πολιτικού συστήματος, γιατί μόνο αυτό μπορεί να καλύψει την πλήρη τους επαγγελματική και επιστημονική ανικανότητα και την ειδική σχέση τους με την κουτάλα των παράνομων προνομίων, έχουν πάρει τα άρματα κατά των Αγανακτισμένων.
Οι οιμωγές τους και ο ποταμός των απαξιωτικών «αναλύσεων» τους όμως έχουν το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα: εξαγριώνουν περισσότερο τους ήδη απεγνωσμένους και ενδυναμώνουν περαιτέρω το ακατάσχετο ρεύμα που θα πνίξει το καθεστώς Παπανδρέου σύντομα.
Κατά ειρωνικό λοιπόν τρόπο, όλοι αυτοί οι εξωνημένοι υπηρετούν έναν υπέρτατο εθνικό σκοπό, ήγουν την διατήρηση και διόγκωση της καθολικής αντίστασης του Ελληνικού λαού απέναντι στο καθεστώς της εθνικής συμφοράς και της καταστροφής της Πατρίδας.