Σκηνή πρώτη: Σε κεντρική πλατεία της Αθήνας ένας κύριος με κοστούμι ψάχνει στον κάδο της ανακύκλωσης. Το “κόψιμο” του καθόλα μεσοαστικό αν και είναι αξύριστος. Τα ενδύματα του όχι φθαρμένα. Σημάδι αλάνθαστο της μέχρι σήμερα εισοδηματικής του πορείας τα καινούργια του παπούτσια. Γιατί όμως βυθίζεται στα σκουπίδια της κατανάλωσης άλλων μεσούσης της ημέρας; Μάλλον πρέπει να ρωτήσουμε τον κύριο Παπανδρέου υιό για τους λόγους της απονενοημένης ενέργειας ενός (πιθανώς) ψηφοφόρου του “κινήματος” του.
Σκηνή δεύτερη: Σε μεγάλη επαρχιακή πόλη, οι απολυμένοι μιας άλλοτε μεγάλης επιχείρησης είναι μαζεμένοι σε καφενείο της περιοχής. Επικρατεί απόγνωση. Ενοίκια, δάνεια, κάρτες, φροντιστήρια, σούπερ μάρκετ τρέχουν. Εισοδήματα μηδέν. Όλοι και όλες εκδηλώνουν αγανάκτηση κατά της κυβέρνησης που με τις αγριότητες της προς ικανοποίηση του ΔΝΤ κατέστρεψε την λιανική αγορά της χώρας. Κάποιος αποπειράται να υποστηρίξει την “ανάγκη” της “αλλαγής” αλά “μνημόνιο”. Καταδιώκεται κακήν κακώς εκτός του καφενείου και γλυτώνει το ξυλοφόρτωμα μόνο με την επέμβαση των λιγότερο επιθετικών, οι οποίοι όμως προειδοποιούν τον “μνημονιούχο” να πάει να κρυφτεί για τις επόμενες μερικές μέρες. Άλλη μια επιτυχία του Giorgo στην ανάταξη της Ελλάδος.Σκηνή τρίτη: Γνωστοί πολιτικάντηδες της κυβερνούσας παράταξης συζητούν κατηφείς σε δημοφιλές “στέκι” γνωστής πλατείας. Μόλις τους έχει μεταδοθεί η είδηση ότι οι προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των περικοπών μισθών και συντάξεων θα γίνουν μάλλον αποδεκτές. Η σύναξη αναρωτιέται ηχηρά τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο για το “προφίλ του πρωθυπουργού”! Καμιά απολύτως στεναχώρια σχετικά με την πιθανότητα η δικαστική ήττα των μνημονιούχων να αποκαλύψει πλήρως ότι ο Giorgo δέχθηκε ασμένως να καταστρέψει εκατομμύρια μισθωτούς και συνταξιούχους άνευ αντικειμένου γιατί δεν ήξερε που βρίσκονται “τα χρήματα [που] υπάρχουν”. Τέτοια είναι πια η πώρωση αυτών που με την κοινοβουλευτική τους ψήφο στηρίζουν την κυβέρνηση του μνημονίου μη και χαθούν οι κουτάλες και τα προνόμια (πλησίον αναμένουν κουρσάρες με σωφέρ γιατί κανείς/καμιά στην ομήγυρη δεν δέχεται να περπατήσει τα κουραστικά τρία τετράγωνα μέχρι το ναό της κολοβής μας “δημοκρατίας” στην πλατεία Συντάγματος).
Η αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας προχωρά ολοταχώς. Καθημερινά γίνεται όλο και πιο πασιφανές ότι η “πολιτική διάσωσης” που η “σοσιαλιστική” μας κυβέρνηση εφαρμόζει έχει υπονομεύσει βασικές δοκούς της θεμελίωσης αυτής της χώρας με άμεσο αποτέλεσμα την εκδήλωση συμπτωμάτων γενικότερης κατάρρευσης που η Ελλάδα είχε να ζήσει από την εποχή της ναζιστικής κατοχής. Η παύση λειτουργίας μεγάλων τμημάτων του “κυβερνητικού μηχανισμού”, εκτός της διάλυσης της εσωτερικής οικονομίας, είναι μόνο η αρχή.
Με έναν πρωθυπουργό που όλο και απομακρύνεται ενοχλημένος από τις αποσυνθετικές πραγματικότητες του περιβάλλοντος που συνθλίβει τον ελληνικό λαό και που αυτός προκάλεσε -- και με μια κυβέρνηση αχαλίνωτου πολιτικού νηπιαγωγείου που ακολουθεί αδιαμαρτύρητα τον Μεγάλο Τιμονιέρη του Μνημονίου πάντοτε κουστουμάτη και ταξιδεύουσα Πρώτη και Διακεκριμένη θέση -- η Ελλάδα βρίσκεται σε αναπότρεπτη καθοδική τροχιά με σχεδόν βεβαία κατάληξη την συντριβή υπό το βάρος του χρέους και των ελλειμμάτων.
Εν τω μεταξύ, οι “διασώστες” μας και στις δύο όχθες του Αντλαντικού θα συνεχίσουν την διαρπαγή όσων και ό,τι μπορούν πριν ο Τιτανικός των Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου οδεύσει προς τα σκοτεινά βάραθρα του οικονομικού ωκεανού.
Ενός μνημονίου μύρια έπονται. Αφερίμ, Giorgo, όπως θα έλεγαν και οι καλοί σου φίλοι στην Άγκυρα!