Εδώ και πολλές εβδομάδες, η χώρα βιώνει ένα νεύρο-ψυχιατρικό επεισόδιο διαρκείας. Οι "ευρείες μάζες" των χαζογράφων της κυρίας στήλης των διαφόρων εντύπων βρίσκουν εαυτές προ μιας "νέας πραγματικότητας".
Οι συνθήκες είναι βαρύτατες: αναπτύσσονται περικοπές πραγματικού εισοδήματος όχι μόνο λόγω των περιβόητων "μέτρων", αλλά και λόγω της αναπόφευκτης συρρίκνωσης της "πραγματικής" οικονομίας (ποια είναι άραγε η "φανταστική" οικονομία;) η οποία καλπάζει διότι η χώρα ούτε παράγει, ούτε εξάγει, ούτε δίνει σημεία μεταστροφής προς ένα νέο υπόδειγμα οικονομικής συνδιάρθωσης που θα μπορούσε να δημιουργήσει ελπίδες και μια μικρή έστω δραστηριότητα προς την σωστή κατεύθυνση.
Η δραστική ελάττωση του τζίρου, με απόλυτη ευθύνη της "υπεύθυνης" κυβέρνησης μας (που "είχε σχέδιο" χωρίς να έχει ούτε καν σύνδεση με παιδικό παιχνίδι online) συμπαρασύρει τις "ευρείες μάζες" σε απρόβλεπτες ατραπούς.Δεν είναι μόνο το αστικοποιημένο "λούμπεν" που βυθίζεται ταχύτατα. Από κοντά κλυδωνίζονται και οι "μεσαίες" λεγόμενες τάξεις, άνθρωποι και οικογένειες που είχαν αναπτύξει "μον-ντ-έλα" μιας κατά το δυνατόν σταθερής οικονομικής ύπαρξης βασισμένης όχι εξ ολοκλήρου σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και στην εκμετάλλευση κληρονομικής οικογενειακής ύλης ή επιχειρηματικής απορροής, η οποία τώρα κινδυνεύει εξαιρετικά από την επιδρομική φορολογική μανία ενός χρεοκοπημένου, ξεχαρβαλωμένου και από-νομιμοποιημένου "κράτους" στην προσπάθεια του να αποδείξει ότι μπορεί να εξακολουθήσει να υπάρχει.
Η χρεοκοπία της Ελλάδος είναι πλέον επιστημονικό γεγονός που αρνούνται να αναγνωρίσουν μόνον όσοι πιστεύουν τον αέρα κοπανιστό περί "πολιτικής νίκης" της χώρας μας εξ αιτίας του ταξιδιωτικού παροξυσμού του κυρίου πρωθυπουργού, ο οποίος εισπράττει λεκτικές μεν θωπείες αλλά ελάχιστα χειροπιαστά υποστηρίγματα. Όσο για την περίφημη πια επιμονή του στο ότι η Ελλάδα "δεν ζητάει χρήματα", αυτή δεν προκαλεί τίποτα άλλο πια παρά την συγκαλυμμένη θυμηδία των Ευρωπαίων "εταίρων" μας και όλων των άλλων "κερδοσκόπων" από τις συμπεριφορές των οποίων εξαρτάται πλέον η επιβίωση μας.
Η Ελλάδα χρειάζεται εξάπαντος πακτωλούς μετρητού χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε καν "φως, νερό , τηλέφωνο". Η αλήθεια είναι όντως σκληρή, αλλά η αναγνώριση της δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των εκ φύσεως τάσεων των πολιτικών μας και του εσμού εκείνου που τους περιβάλει εν είδει "συμβούλων" "διαμορφωτών γνώμης" και "επικοινωνιακών ειδικών" για να μην αναφερθούμε και στον συρφετό των κομματικών λακέδων και άλλων πάσης φύσεως παρασιτικών πολιτικών οργανώσεων.
Ο φόβος μιας κοινωνικής έκρηξης αυξάνεται. Ξένοι "παρατηρητές" έχουν ήδη εγκαταλείψει την σχεδόν μονομερή τους ενασχόληση με τα spreads και στρέφονται τώρα στην εκτίμηση της εσωτερικής Ελληνικής κατάστασης "από την σκοπιά" της κοινωνικής ειρήνης και ισορροπίας.
Υπάρχουν πολλά ανησυχητικά σημάδια:
-- Μια εκτίναξη της ανεργίας στο 20%, όπως ήδη πολλοί προβλέπουν, θα επηρεάσει ομάδες του πληθυσμού που, μέχρι σήμερα, διατηρούσαν ένα αποδεκτό επίπεδο διαβίωσης. Η ξαφνική τους "λουμπεν-οποίηση" μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν προσφέρει καμιά ελπίδα εναλλακτικής καταφυγής, παρά μόνο την υπόσχεση της υποβάθμισης, θα επηρεάσει ευθέως και το "κοινωνικό περιβάλλον" και κυβέρνηση και "κράτος", με απρόβλεπτες συνέπειες.
-- Η χώρα εξακολουθεί να δέχεται κύματα παράνομων μεταναστών οι οποίοι προστίθενται στους ήδη υπάρχοντες που και αυτοί σε λίγο θα αντιμετωπίσουν σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης καθώς η μαύρη εργασία συρρικνώνεται και η "πίτα" μικραίνει δραματικά. Με ποιους θα συγκρουσθούν αυτά τα πλήθη των αθλίων; Με τους φτωχότερους γηγενείς; Με τους "καινούργιους" άθλιους; Και με τους δύο; Στους δρόμους; Έξω από τις αμπαρωμένες φάμπρικες; Στα επεκτεινόμενα γκέτο της Αθήνας;
-- Η "κοινή" εγκληματικότητα καλπάζει. Ένοπλοι και άοπλοι ληστές και διαρρήκτες χτυπούν αδιακρίτως. Στο σύνολο αυτής της εκρηκτικής αύξησης των απειλών εναντίον όλων μας δεν περιλαμβάνουμε καν την οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα, δηλαδή τις τοπικές και ξένες μαφίες που δρουν σχεδόν ανενόχλητες μπροστά σε μια αστυνομία με περιορισμένα μέσα και χαμηλό ηθικό. Το λαθρεμπόριο ανθρωπίνων υπάρξεων, ναρκωτικών, όπλων και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς ανθεί. Ο φόβος του εγκλήματος, σχεδόν ανύπαρκτος σε αυτή την χώρα πριν μερικά χρόνια, έχει πια μετατραπεί σε καθημερινή πραγματικότητα.
-- Οι εντάσεις που δημιουργούνται από την οικονομική κατάρρευση δεν έχουν καμιά απολύτως διέξοδο, έστω και πρόσκαιρη, ενώ τα "παραδοσιακά" (ήγουν πατροπαράδοτα) σχήματα προστασίας των εργαζομένων, όπως τα συνδικάτα, βρίσκονται σε κατάσταση αναστάτωσης και πλήρους αποδιοργάνωσης καθώς κανείς δεν γνωρίζει πώς να χειρισθεί αυτά που συμβαίνουν. Χωρίς κάποια αποτελεσματική δικλείδα διαφυγής, οι όλο και περισσότερο πιεζόμενοι εργαζόμενοι, αλλά εντός ολίγου άνεργοι, βλέπουν ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν πια αν τα πράγματα πάρουν πιο "δυναμικές" στροφές.
Εκεί που έχουμε φτάσει, οι ελπίδες μας αρχίζουν να στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στο Philotimo που μας υπενθύμισε τις προάλλες και ο Πρόεδρος Ομπάμα.
Philotimo για να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Philotimo για υπάρξει έστω και μια αναιμική κοινωνική ειρήνη.
Philotimo για να μην βρεθούμε ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ στους δρόμους σε μια τελική έκρηξη-αναμέτρηση με δίκαιους και αδίκους.
Philotimo για να προστατεύσουμε τις τελευταίες εκείνες εκφάνσεις που εκ παραδόσεως συγκρατούσαν τον Ελληνικό κοινωνικό ιστό: οικογενειακή αλληλοϋποστήριξη, συλλογική άμυνα κατά των περιοδικών χαλασμών, διατήρηση ορισμένων ελαχίστων άλλων παραδόσεων.
Φυσικά το Philotimo δεν τρώγεται, δεν γεμίζει το ντεπόζιτο της πολυκατοικίας ή του αυτοκινήτου, δεν καλύπτει τα φροντιστήρια, δεν προμηθεύει ρούχα και παπούτσια, ούτε φυσικά πληρώνει λογαριασμούς "ΔΕΚΟ" και στεγαστικά. "You cannot live on philotimo only, " όπως θα έλεγε και ο Πρόεδρος Ομπάμα.
Φυσικά εκείνος έχει τουλάχιστον πίσω του μια τεράστια, έστω και βαριά τραυματισμένη, οικονομία όπου το Philotimo μπορεί να παίξει έναν εποικοδομητικό ρόλο.
Εμείς;