Μετά από εβδομάδες φημών, "αποκλειστικών" ρεπορτάζ, πρωτοσέλιδων για την "φοροκαταιγίδα" που έρχεται, απειλητικών σχολίων από "ειδικούς", υπολογισμών των μελλοντικών κεφαλικών φόρων και λοιπών, έφθασε η ώρα της κρίσεως: ο αρμόδιος υπουργός ανακοίνωσε τα "μέτρα". Πλην όμως ούτε και αυτός φαίνεται να έχει ιδέα πώς ακριβώς τα μέτρα αυτά θα εφαρμοσθούν και τι ακριβώς θα περιλαμβάνουν. Ηχηρότατο παράδειγμα η περίφημη συλλογή αποδείξεων που έχει ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών καθώς τσακίζει τους χαμηλότερων εισοδημάτων και δημιουργεί μεγάλες πιέσεις σ' αυτούς που είναι "πλούσιοι" να ξοδεύουν για να τους χαριστεί τμήμα του αφορολογήτου από το Βιλαέτι.
Οι παλινωδίες αυτών που "είχαν σχέδιο" και ήξεραν ότι "λεφτά υπάρχουν", τα "μέτρα" (ή μάλλον οι φήμες για "μέτρα"), ο καθημερινός καταρράκτης μαύρων μαντάτων από τις "αγορές", οι εκβιασμοί των "εταίρων" μας, και η διάχυτη πλέον εντύπωση ότι τα ακόμα χειρότερα δεν έχουν καν ξεκινήσει δημιουργούν ανυπολόγιστες εντάσεις στο "κοινωνικό σώμα". Αυτές τις εντάσεις η σημερινή κυβέρνηση είναι ανίκανη να μετριάσει και δεν θα μπορέσει να ελέγξει όταν τα χειρότερα δυστυχώς μας αγκαλιάσουν. Η μονομερής της προσκόλληση της στην υπερφορολόγηση, η αδυναμία της να προσεγγίσει "βάναυσες" αλλά αναγκαίες ενέργειες για συμπίεση του δημόσιου τομέα με πλήρη άμεσο κατάργηση πολλών από τα απαράδεκτα προνόμια του και τις οθωμανικές του εξουσίες, και η διστακτικότητα μέχρι άρνησης για μια επιθετική απελευθέρωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας για να ανοίξει η αγορά και να υπάρξει, έστω και την τελευταία στιγμή, κάποια ευρύτερη επιχειρηματική δραστηριότητα πέρα από τα καρτοκινητά, τα ζαχαρώδη, και τα αλλαντικά υπογράφουν μια συνταγή αποτυχίας.
Τα υπουργικά συμβούλια in camera, οι συνεχείς ανακοινώσεις για "συντονιστικά όργανα" και "συντονιστές", και η εισαγωγή αλλοδαπών ακαδημαϊκών συμβούλων για να μας βοηθήσουν στην "οργάνωση" της διακυβέρνησης μπορεί να αποτελούν "ειδήσεις" για τα γενικώς παρηκμασμένα "ΜΜΕ", πλην όμως δεν προσθέτουν τίποτε εκεί που πρέπει. Ο σημερινός "εκσυγχρονιστικός" λόγος αυτών που "είχαν σχέδιο" δεν μπορεί να καλύψει το παρελθόν τους, διανθισμένο όπως είναι με τις αλήστου μνήμης "πολιτικές" των "προβληματικών επιχειρήσεων", των "κοινωνικοποιήσεων", των "μετοχοποιήσεων" ή του μεγίστου και αβυσσαλέου σκανδάλου του Χρηματιστηρίου για το οποίο δεν υπήρξε ποτέ καμιά "επιτροπή" και καμιά πραγματική έρευνα από την "ανεξάρτητη" Δικαιοσύνη για να σταλούν στη φυλακή οι κυρίως υπαίτιοι, όσο υψηλά και αν στάθηκαν ή στέκονται. Η απώλεια πλέον του ενός τρισεκατομμυρίου παλαιών δραχμών και ο αχαλίνωτος πλουτισμός των λίγων εκείνων απατεώνων της εξουσίας και παραεξουσίας πέρασαν "στο έτσι" όπως πλέον είθισται να λέγεται για σχεδόν όλα τα χυδαία ανομήματα που βασανίζουν αυτή την χώρα.
Ήδη καθώς γράφονται οι γραμμές αυτές, η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στα πρόθυρα νέας δοκιμασίας από την συνδικαλιστική δικτατορία που αυτοί που "είχαν σχέδιο", αλλά και οι αντίπαλοι τους, συντήρησαν και ενδυνάμωσαν για δεκαετίες ως τμήμα της συνειδητής τους στρατηγικής για την άλωση του Δημοσίου από κομματικές καμαρίλες και την επιβολή ενός ιδιάζοντος ολοκληρωτισμού "δημοκρατικής" φυσικά κοπής.
Σήμερα οι τελωνειακοί, αύριο μια δράκα λιμενεργατών, μεθαύριο οι των "ΔΕΚΟ", αντιμεθαύριο πάλι οι ορδές των τρακτέρ υπόσχονται μόνιμη αναταραχή, τεράστιες ζημιές για την εθνική οικονομία, ομηρία για την συντριπτική πλειοψηφία του "λαού", και γενικό ξεχαρβάλωμα που απορρέει από την αναίδεια των "καταχτημένων δικαιωμάτων" αλλά την πλήρη απουσία υποχρεώσεων, τον ετσιθελισμό, και την γενική ατιμωρησία που έχει εμπεδώσει σε όλες τις "δυναμικές μειοψηφίες" πνεύμα ανταρσίας και καταπάτησης κάθε "ανθρώπινου δικαιώματος" πλην εκείνων βεβαίως που αναπτύσσονται αυτοτελώς μέσω του επαναλαμβανόμενου εκβιασμού και βιασμού της κοινωνίας για την διατήρηση και ενδυνάμωση προκλητικών προνομιών, χρυσών "εθελούσιων εξόδων", και διακεκριμένη καταλήστευση του δημόσιου ταμείου εν όσω διαρκεί η "δουλειά".
Χωρίς το ξερίζωμα όλων αυτών τα οποία συνθέτουν την παρακμιακή μας πραγματικότητα είναι αδύνατη η οποιαδήποτε "ανάκαμψη" είτε με "εταίρους" βοηθούντες, είτε, ακόμα περισσότερο, χωρίς αυτούς.
Αυτοί που "είχαν σχέδιο" είναι όμως οι τελευταίοι επί της γης που θα τολμήσουν να αποπειραθούν έστω και μια επίθεση για την τιμή των όπλων.
Για αυτό θα αποτύχουν.