Ακούσαμε με προσοχή το διάγγελμα του πρωθυπουργού στις 2/2 -- που δεν ήταν τίποτε άλλο από μια επανάληψη αυτών που είχε πει στην Βουλή την προηγούμενη μέρα με εμφανές το άγχος και την προσωπική αγωνία. Με τον τρόπο αυτό, το "διάγγελμα" είχε ήδη ακυρωθεί πριν καν "βγει στον αέρα" μέσα σε μια ατμόσφαιρα αυξανόμενου πανικού, τον οποίο ήδη παρατηρούν όσοι έχουν έστω και ακροθιγή επαφή με τις λιγότερο ορατές λειτουργίες της κυβέρνησης και της οικονομίας (και φυσικά το "διάγγελμα" δεν περιείχε ούτε μια λέξη για τους εν Ελλάδι πραγματικούς "αρχιερείς της διαφθοράς", οι οποίοι διατηρούν ίσο, αν όχι μεγαλύτερο, μερίδιο με τους ξένους "κερδοσκόπους" για την κατάντια μας).
Ο πόλεμος αυτός έχει κηρυχθεί κυρίως εξ αιτίας μας.
Δεκαετίες ολόκληρες άμυαλης, αναχρονιστικής, διεφθαρμένης, κοντόφθαλμης διακυβέρνησης, βυθισμένης σε αυτοκτονική επιπολαιότητα και σπατάλη, με σημείο μοναδικής επικέντρωσης τα μικροκομματικά και το πελατειακό άγος, έχουν φέρει την χώρα στην πτώχευση. Πτώχευση που δεν είναι πια θεωρητικό σχήμα, αλλά μια χειροπιαστή πραγματικότητα που την βιώνουν όσοι βλέπουν τους εθνικούς λογαριασμούς καθημερινά και αισθάνονται την παραλυτική απελπισία του τελικού αδιεξόδου, η οποία περιβάλει τους ελάχιστους εκείνους εναπομένοντες με αίσθημα πραγματικής ευθύνης.
Χρωστάμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια.
Ζούμε με τεράστιο, ασταμάτητο δανεισμό, άνευ του οποίου η Ελλάς θα βυθισθεί εν ριπή οφθαλμού, αύτανδρος -- δηλαδή θα τα χάσει όλα και θα υποχρεωθεί να αποδεχθεί μακροχρόνια φτώχεια και συντριπτική μείωση εισοδήματος που μόνον ελάχιστοι πλέον, πολύ μεγάλης ηλικίας, ιθαγενείς θυμούνται.
Η ευθύνη για την εθνική αυτή καταστροφή βαραίνει όλες ανεξαιρέτως τις πολιτικές δυνάμεις αυτής της χώρας, μικρές και μεγάλες, περιλαμβανομένων ιδιαιτέρως και εκείνων οι οποίες σήμερα θεατρινίζουν ως "σωτήρες" μιας κατάστασης που ουσιαστικά δεν σώζεται παρά μόνον με θαύμα.
Ο πόλεμος στον οποίον έχουμε βυθιστεί είναι άνευ όρων.
Ο Μινώταυρος των "ολοκληρωμένων αγορών" και της "παγκοσμιοποίησης" μας αφήνει με ελάχιστες και άνευ ιδιαίτερης αποτελεσματικότητας άμυνες. Οι "εταίροι" μας, φοβούμενοι την αποσταθεροποίηση του τεχνητού νομίσματος "ευρώ" που μας "ενώνει," δεν πρόκειται να διστάσουν. Η πολίτικο-οικονομική κηδεμονία είναι προ των πυλών. Υπό τις σημερινές συνθήκες, η μη αποδοχή της από την "περήφανη" Ελλάδα δεν είναι ούτε καν ιδέα προς συζήτηση.
Η ιστορία όμως διδάσκει ότι έστω και σε τέτοιες δραματικές ώρες, υπάρχει πάντα μια μικρή ελπίδα αναγέννησης και αποφυγής της πλήρους κατάρρευσης αν οι κυβερνώντες αντιδράσουν με μια σχεδόν "ολοκληρωτική" διάθεση έγερσης και πανστρατιάς: μέτρα και νομοθετικές ρυθμίσεις που κανείς δεν θα τολμούσε ακόμη και να σκεφθεί στο παρελθόν στη χωλή αυτή "δημοκρατική" Ελλάδα, μεταβάλλονται τώρα σε επιλογές που επιβάλλονται από τον πόλεμο.
Θα μπορέσουν λοιπόν οι νυν ενσκήψαντες, με τα προεκλογικά τους "σχέδια" που απλώς δεν υπήρχαν ούτε στα όνειρα τους:
-- να κηρύξουν την Ελληνική οικονομία ελεύθερη, με ανοικτές τις πύλες, με συνοπτική αφαίρεση των αλυσίδων που την κρατούν στον πάτο επί δεκαετίες;
-- να απελευθερώσουν τα ωράρια, να ανοίξουν ΟΛΑ τα επαγγέλματα ανεξαιρέτως, και να αφήσουν όλους όσους θέλουν να δουλέψουν, να δουλέψουν;
-- να εφαρμόσουν τους νόμους, να στείλουν στα αυτόφωρα ΟΛΟΥΣ όσους κλείνουν εθνικές οδούς, λιμάνια, και το κέντρο της Αθήνας με του ψύλλου πήδημα και να τιμωρήσουν τους αδιάντροπους και προκλητικούς αρχηγούς τους;
-- να καταργήσουν το "ακαδημαϊκό άσυλο" και να επιβάλλουν το νόμο ΚΑΙ στους πανεπιστημιακούς χώρους, οι οποίοι, εξ όσων γνωρίζουμε, ΔΕΝ ανήκουν σε επικράτεια άλλη εκτός της Ελλάδας;
-- να στείλουν στο σπίτι τους τις χιλιάδες χιλιάδων "υπαλλήλων" του Δημοσίου που βολεύτηκαν, απλώς απομυζούν, και δεν παράγουν το παραμικρό παρά μόνον φθορά και κόστος για όσους πραγματικά δουλεύουν -- και στους οποίους έχουν επιβάλει ένα ιδιότυπο καθεστώς εσωτερικής κατοχής;
-- να εγκαταλείψουν τις "σοσιαλιστικές" ιδέες Οθωμανικής φορολογίας, που θα συντρίψει μια ημιθανή εσωτερική αγορά και θα επισπεύσει το τέλος, και να αντλήσουν μέχρι τελευταίας σταγόνας τα τεράστια κέρδη της χωρίς οίκτο συρρίκνωσης του Δημοσίου και της διακοπής της γενικευμένης καταλήστευσης "υπέρ τρίτων";
-- να μεταβάλλουν έτσι την Ελλάδα σε πραγματικό μαγνήτη για τους επενδυτές και να δώσουν σήμα ότι όποιος θέλει να δουλέψει μπορεί να το κάνει αμέσως, χωρίς στάμπες, χαρτόσημα, "έναρξη επιτηδεύματος," βιβλία, μπλοκάκια, "περιοδικές ΦΠΑ", υποχρεωτική ασφάλιση σε χρεοκοπημένα ταμεία άνευ αντικρίσματος, ανεβοκατεβάσματα σε ορόφους θλιβερών εφοριών, και παρακάλια σε διάφορους αξύριστους που υπάρχουν ΜΟΝΟΝ επειδή υπάρχουν και οι "ενάρξεις επιτηδεύματος" και ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ, ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΣ ΛΟΓΟΣ!;
Ο Πόλεμος είναι, έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, Πατήρ Πάντων.
Η καταστροφή λοιπόν που έχουμε προκαλέσει με τα ίδια μας τα χέρια, μπορεί, έστω και την τελευταία στιγμή, να αποδειχθεί πηγή μιας σωτηρίας και μιας νέας αρχής. Αν....
.... φυσικά, τολμήσουμε να σπάσουμε τα δεσμά της μωρολογίας των "αρχηγών" μας και της κενολογίας περί "ρετιρέ" και "εχόντων και κατεχόντων" και όλων των υπολοίπων καθημαγμένων cliches μιας γλώσσας που συμφύεται πια πλήρως με μια ρημαγμένη κομματική διάλεκτο, η οποία διαχέεται παντού και συγχύζει (ελληνιστί "κομφουζάρει") τα πάντα...
και αν...
..... φυσικά, αποφασίσουμε ότι η επιβίωση, έστω και υπό όρους, είναι προτιμότερη από τον de facto βιολογικό και πολιτικό τερματισμό της "ισχυρής, δημοκρατικής" Ελλάδας.