Τα περί τρελλοκομείων και εισόδου στα ευαγή αυτά ιδρύματα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πρόσφατης ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Τους τελευταίους μάλιστα 11 μήνες η χώρα έχει για τα καλά εγκατασταθεί στο φρενοκομείο του Μνημονίου με την κυβέρνηση του Παπανδρέου υιού στο ρόλο του αεικίνητου, πλην όμως καταθλιπτικά ανίκανου και αναποτελεσματικού, νοσοκόμου που χοροπηδά και μόνο στο άκουσμα του βαρέος βήματος της διαβόητης “τρόικας”. Οι πάντες πλέον γνωρίζουν ότι η ασθενής Ελλάς, “μαστουρωμένη” κατά το λαϊκό από τις αλλεπάλληλες ενέσεις “οικονομικού εξορθολογισμού” και το αλύπητο μαστίγωμα με το κνούτο του δανεισμού από την “διεθνή κοινότητα” και τις “αγορές”, δεν θα αντέξει το διαβολικό πείραμα των ευρωπαϊκών εργαστηρίων λιτότητας και χρηστής διοίκησης και θα πάρει την οδό της ολικής και τελικής χρεωκοπίας.
Μετά από έναν αυτό-γελοιοποιήθεντα ανασχηματισμό-παρωδία, που, όπως αναμένονταν, παρήγαγε ακόμα ένα υπουργικό συμβούλιο μεγέθους τάγματος πλήρες κορδωμένων πρωταθλητών κατηγορίας πολιτικής μύγας σε “θέση μάχης”, η κυβέρνηση “πρώτης γραμμής” του Παπανδρέου υιού συνεχίζει την προσωπική ιδιωτική της φιέστα ανέμελη και καλοπληρωμένη: ο κύριος πρωθυπουργός πετά και πάλι σε άλλες πρωτεύουσες, όπου οι μεγάλοι και ισχυροί θα τον θωπεύσουν με χαρά διότι καταστρέφει τόσο μεθοδικά, υπάκουα και αποτελεσματικά τη χώρα του για να ικανοποιηθούν τράπεζες και δανειστές• οι “μάχιμοι” υπουργοί μας ξεμαλλιάζονται για τις “αρμοδιότητες” και τους μικρούς αλλά ακόμα κερδοφόρους θρονίσκους της μακάβριας σκηνής της τελευταίας πράξης• οι κυβερνητικοί δημοσκόποι σκίζουν τα ιμάτια τους για πρόωρες εκλογές “τώρα που η απήχηση του Παπανδρέου είναι ακόμα ψηλή” μπας και εξασφαλισθούν μερικών μηνών κλοπιμαία επιπλέον• και ο γενικότερος “κρατικός μηχανισμός”, ληθαργικός, τεράστιος, αδηφάγος, απύθμενος, ληστρικός, σπάταλος, οθωμανικός, τερατογεννημένος, απομυζά μανιακά ότι έχει απομείνει στις φλέβες της Πατρίδας εν αναμονή της τελικής πτώσης.
Η πόρτα του τρελλοκομείου έχει λοιπόν κλείσει ερμητικά και πια όλοι και όλες μας, με τις ελάχιστες εξαιρέσεις των τυχερών, βλέπουμε πια τον κόσμο πίσω από το πλέγμα στα παράθυρα των “θαλάμων ασφαλείας” οι οποίοι απέχουν ελάχιστα από τα ομαδικά κελλιά μιας φυλακής.
Πριν μόλις δυο εβδομάδες ο Hans-Werner Sinn, διευθυντής ενός από από τα σοβαρότερα γερμανικά ερευνητικά ιδρύματα περί την οικονομία, προειδοποίησε ότι η αχαλίνωτη επίθεση κατά του ελληνικού λαού με όπλο την δουλοπαροική λιτότητα και την καταστροφή των βάσεων της ευπρεπούς διαβίωσης, κατά διαταγήν της διεθνούς σατραπείας, θα φέρει την Ελλάδα στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου.
Η προειδοποίηση αυτή γίνεται μάλιστα ακόμη πιο δραματική αν υπολογίσει κανείς ότι, πλέον, το κοινό μυστικό σε Αθήνα και “καγκελλαρίες της Ευρώπης” είναι η πλήρης αποτυχία της επίτευξης των “στρατηγικών” υποτίθεται στόχων του περιβόητου Μνημονίου με την βάναυση περικοπή του εισοδήματος των αιωνίων εύκολων στόχων, των μισθωτών δηλαδή και συνταξιούχων. Εκατομμύρια Έλληνες και Ελληνίδες έγιναν λοιπόν θύματα μιας άνευ προηγουμένου κατακρεούργησης της οικονομικής τους ύπαρξης και του μέλλοντος των παιδιών τους κυριολεκτικώς στον βρόντο για να επιτευχθεί αποκλειστικώς το κόρδωμα των κκ. Παπανδρέου υιού & Σιας με εφαλτήριο την εφιαλτική “σωτηρία” της χώρας από τον “μηχανισμό στήριξης”, δηλαδή τη Νέα Κατοχή των “εταίρων” μας σε αγαστή συνεργασία με τους ψυχρούς εκτελεστές του “Δου Νου Του” -- την παρουσία των οποίων στην “ομάδα στήριξης” ο Παπανδρέου υιός ασμένως και ταπεινώς εδέχθη κατά διαταγήν της κυρίας Μέρκελ .
Το μακάβριο μάλιστα αστείο των ημερών είναι ότι οι ξένοι ειδικοί (τύπου Όλι Ρεν) που επιμελούνται της ολικής συμφοράς της χώρας εκπλήσσονται και λυπούνται, λέει, γιατί ολόσωμος η αντιπολίτευση ανθίσταται στο Μνημόνιο και δεν δίνει χείρα βοηθείας στους “εκσυγχρονιστές” του καθεστώτος Παπανδρέου υιού. Η ελληνική αντιπολίτευση έχει πράγματι τεράστια δικά της υπαρξιακά προβλήματα, αλλά προς τιμήν της αρνείται να συνταχθεί με τους ιδεώδεις αυτόχειρες της GAP regime.
Ο πληθωρισμός λοιπόν καλπάζει, οι επιχειρήσεις κλείνουν με ακράτητους ρυθμούς, εκατοντάδες χιλιάδων εργαζομένων καταλήγουν στον δρόμο, οι “αγορές” σφυροκοπούν τα ελληνικά spreads αλύπητα, το ελληνικό “κράτος πρόνοιας” εξαφανίζεται στα ιζήματα της ιστορίας, το τέρας του εθνικού χρέους γιγαντώνεται, η πείνα παίρνει διαστάσεις, οι λιγότεροι τυχεροί και οι ανήμποροι δεν έχουν πια παρά να ξαπλώσουν και να περιμένουν το τέλος.
Τέτοια απεριόριστη, διαμαντένια επιτυχία που να την φανταζόμαστε, ε Πατέρα;!
Εκείνος τουλάχιστον δεν έζησε να δει τα μεγαλουργήματα του διαδόχου του.
Ο κλήρος έπεσε σε μας.
ΥΓ: Υπό τις συνθήκες, οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου μεταβάλλονται σε κρίσιμο πεδίο απερίφραστης καταδίκης της Νέας Κατοχής και των εδώ υποστηρικτών και εκφραστών της. Ας ελπίσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία -- αυτή η ίδια που μένει σιωπηλή και ακίνητη -- θα καταλάβει τουλάχιστον ότι η κάλπη πρέπει να γεννήσει την αρχή του τέλους του αυτοκαθοριζόμενου Μικρού Ήρωα του ΠΑΣΟΚ και του θεάτρου σκιών των εν κυβερνήσει συντρόφων και συντροφισσών του (με τα Bulgari, τα Audemars Piguet, τις βιλλάρες, τα σκάφη, τα αεροπορικά εισιτήρια Diamond Class, και τις τούρμπο αφορολόγητες ‘μερτσεντέ’).